Opleidingsachtergrond

Het leven heeft me meermaals geconfronteerd met afscheid — van mensen én dieren die ik heel graag zie. Naast het heengaan van onze schat Robbe moest ik ook afscheid nemen van mijn lieve papa, enkele goede vrienden en vriendinnen, mijn toffe schoonzus, onze lieve hond en binnenkort ook onze tweede hond, eveneens een bisjou.

Deze intense ervaringen hebben me gedwongen om te leren omgaan met heftige, diepe gevoelens en emoties.

Mijn leven werd een zoektocht naar mijn eigen kracht — een kracht waarvan ik vermoed dat iedereen ze kan ontdekken, mits warme ondersteuning en liefdevolle omringing. Deze levenservaringen zijn mijn grootste leerschool geworden, zowel persoonlijk als professioneel. Ze vormen mijn belangrijkste ‘opleiding’.

We zijn zoveel meer dan de rollen die we in ons leven spelen.

Elke mens, elk kind, verlangt naar liefdevolle aandacht en naar gezien worden in zijn of haar potentieel. Boeiende mensen die ik onderweg ontmoette, hebben me geleerd om anders te kijken naar situaties, waardoor ik mocht ervaren dat zwaarte, met voldoende liefde en menselijkheid, kan verzachten. 

Door al deze ervaringen groeide in mij een diep verlangen om zelf een wegwijzer en kompas te zijn voor anderen die hun pad nog zoeken..

In een lagere school geef ik onder andere aan alle klassen lesmomenten rond omgaan met gevoel en voer ik regelmatig individuele gesprekken met kinderen over hun zorgen. Kinderen zijn op hun beurt voor mij leermeesters: zij vertellen en tonen me hun noden en helpen me om hier nog beter op in te spelen. Mijn prioriteit is steeds een gevoel van veiligheid creëren, zowel voor kinderen, jongeren én volwassenen.

Ook na een intakegesprek geef ik cliënten altijd de ruimte om te voelen of er een klik is. Pas wanneer die verbinding er is, kan er een opening ontstaan om samen een stap vooruit te zetten.

Rouw en verlies raken aan het meest kwetsbare in ons. Het vraagt oprechte zorg, liefdevolle aandacht en een warm hart dat gedragen wordt door kennis en ervaring.